الإمامُ الصّادقُ عليه‏السلام :

إذا فَشا الزِّنا ظَهَرَتِ الزَّلازِلُ .

امام صادق عليه‏السلام :

هرگاه زنا شيوع يابد ، زلزله‏ها پديدار شود .

التهذيب : 3 / 148 / 318 منتخب ميزان الحكمة : 248

الإمامُ الرِّضا عليه‏السلام :

حُرِّمَ الزِّنا لِما فيهِ مِنَ‏الفَسادِ مِن قَتلِ الأنفُسِ ، وذَهابِ الأنسابِ ، وتَركِ التَّربيَةِ للأطفالِ ، وفَسادِ المَوارِيثِ ، وما أشبَهَ ذلكَ مِن وُجُوهِ الفَسادِ .

امام رضا عليه‏السلام :

زنا ، به علّت مفاسدى كه در بردارد ، مانند : قتل نفس ، از بين رفتن و مخدوش شدن اصل و نسب ، ترك تربيت كودكان ، تباه شدن موضوع ارث و ميراث و امثال اين مفاسد ، حرام شده است .

بحار الأنوار : 79 / 24 / 19 منتخب ميزان الحكمة : 248

الإمامُ الصّادقُ عليه‏السلام :

إطعامُ الأسيرِ حقٌّ على مَن أسَرَهُ وإن كان يُرادُ مِن الغدِ قَتْلُهُ ، فإنّه يَنبغي أن يُطعَمَ ويُسْقى (ويُظَلّ) ويُرفَقَ بهِ ، كافرا كان أو غَيْرَهُ .

امام صادق عليه‏السلام :

غذا دادن به اسير حقّى است به گردن كسى كه او را به اسارت گرفته است ، هر چند بنا باشد فردا كشته شود . بايد به اسير ، كافر باشد يا غير كافر ، آب و خوراك داد [ و در سايه‏اش نگه داشت ] و با او مدارا كرد .

الكافي : 5 / 35 / 2 منتخب ميزان الحكمة : 20

عنه عليه‏السلام :

أبلَغُ العِظاتِ الاعتِبارُ بِمَصارِعِ الأمواتِ .

امام على عليه‏السلام :

رساترين پندها، عبرت گرفتن از آرامگاه‏هاى مردگان است.

غرر الحكم : 3123 منتخب ميزان الحكمة : 600

امير المؤمنين عليٌّ عليه‏السلام

لابنـهِ الحسنِ عليه‏السلام : واكْفُـفْ علَيهِنَّ مِن أبْصارِهِنَّ بحَجْبِكَ إيّاهُنَّ ، فإنَّ شِدَّةَ الحِجابِ خَيرٌ لكَ ولَهُنَّ ، ولَيس خُروجُهُنَّ بأشَدَّ مِن إدْخالِكَ مَن لا يُوثَقُ بهِ علَيهِنَّ ، وإنِ اسْتَطَعْتَ أنْ لا يَعْرِفْنَ غَيرَكَ فافْعَلْ .

امام على عليه‏السلام

- به فرزندش حسن عليه‏السلام- : براى اين كه ديده‏شان به نامحرمان نيفتد آنها (زنان) را در پرده نگه دار ؛ زيرا هر چه بيشتر در پرده باشند براى تو و آنها بهتر است و بيرون رفتن آنها بدتر از اين نيست كه اشخاص نامطمئن بر آنان وارد كنى . اگر توانى كارى كنى كه مردى جز تو را نشناسند اين كار را بكن .

تحف العقول :86 وفي بعض النسخ : «بحجابك» بدل «بحجبك» منتخب ميزان الحكمة : 130

رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

العِلمُ خَزائنُ ومَفاتِيحُهُ السُّؤالُ ، فَاسألُوا رَحِمَكُمُ اللّه‏ُ فإنّهُ يُؤجَرُ أربَعةٌ : السائلُ ، والمُتَكلِّمُ ، والمُستَمِعُ ، والُمحِبُّ لَهُم .

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

دانش گنجينه‏هايى اسـت و كـلـيدهاى آن پرسش است ؛ پس ، خدايتان رحمت كند ، بپرسيد ، كه با اين كار چهار نفر اجر مى‏يابند : پرسشگر ، پاسخگو ، شنونده و دوستدار آنان .

تحف العقول : 41 منتخب ميزان الحكمة : 260

عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله :

مَن أحَبَّ القُرآنَ فَليُحِبَّ المَساجِدَ ، فَإِنَّها أفنِيَةُ اللّه‏ِ وأبنِيَتُهُ ، أذِنَ في رَفعِها وبارَكَ فيها ، مَيمونَةٌ مَيمونٌ أهلُها ، مُزَيَّنَةٌ مُزَيَّنٌ أهلُها ، مَحفوظَةٌ مَحفوظٌ أهلُها، هُم في صَلاتِهِم وَاللّه‏ُ في حَوائِجِهِم ، هُم في مَساجِدِهِم وَاللّه‏ُمِن‏وَرائِهِم .

پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله :

هر كس قرآن را دوست دارد ، مسجدها را نيز دوست بدارد ؛ زيرا مساجد ، آستان‏هاى خدا و بناهاى او [جهت بار يافتن به پيشگاهش ]هستند . بر افراشتنشان را رخصت داده و مباركشان گردانده است . مسجدها ، خود و اهلشان با بركت‏اند ، خود و اهلشان آراسته‏اند ، و نيز آنها و اهلشان در امان‏اند . مسجديان در پىِ نماز خويش‏اند و خداوند ، در پىِ [ بر آوردن ]نيازشان . آنان ، در مسجدهايشان‏اند و خداوند ، پشتيبانشان است .

الفِنَاءُ : وهو المتّسع أمام الدار ، ويجمع الفِناء على أفنية (النهاية : ج 3 ص 477 «فنا») .مستدرك الوسائل: ج 3 ص 355 ح 3766 نقلاً عن القطب الراوندي في لبّ اللباب .

الإمامُ الباقرُ عليه‏السلام

لَمّا سُئلَ عن الصَّبرِ الجميلِ: ذلكَ صَبرٌ ليسَ فيهِ شَكوى إلى الناسِ .

امام باقر عليه‏السلام

- در پاسخ به سؤال از صبر نيكو- : آن صبرى است كه در آن ، نزد مردم گله و شكايت نمى‏شود .

الكافي : 2 / 93 / 23 منتخب ميزان الحكمة : 312

رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم

لَمّا سُئلَ ماالإيمانُ: الصَّبرُ .

رسول خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم - هنگامى كه سؤال شد : ايمان چيست ؟ - :

صبر .

مسكّن الفؤاد : 47 منتخب ميزان الحكمة : 312

الإمامُ الباقرُ عليه‏السلام :

إنَّ اللّه‏ عز و جل يقولُ : وعِزّتي وجَلالي وعَظَمَتي وعُلُوّي وارتِفاعِ مَكاني ، لايُؤثِرُ عَبدٌ هَوايَ على هوى نَفسِهِ إلاّ كَفَفتُ علَيهِ ضَيعَتَهُ ، وضَمَّنتُ السَّماواتِ والأرضَ رِزقَهُ ، وكُنتُ لَهُ مِن وَراءِ تِجارَةِ كُلِّ تاجِرٍ .

امام باقر عليه‏السلام :

خداوند عز و جل مى‏فرمايد: بـه عـزّت و جـلال و عظمت و علوّ و بلندى مقامم سوگند ، كه هيچ بنده‏اى خواست مرا بر خواست خودش برنگزيند ، مگر اين كه شغل و زندگى او را رو به راه كنم و آسمان‏ها و زمين را ضامن روزيش گردانم و در پسِ تجارتِ هر تاجرى به فكر او باشم .

الكافي : 2 / 137 / 1 منتخب ميزان الحكمة : 588

عنه عليه‏السلام

لمّا سُئلَ عـن أغلَبِ السَّـلاطِينِ وأقواها قالَ : الهَوى .

امام على عليه‏السلام

- در پـاسـخ بـه ايـن سـؤال كـه چـيره‏ترين و نيرومندترين سلاطين كيست ؟- : هوس .

بحار الأنوار : 70 / 76 / 6 منتخب ميزان الحكمة : 586

الإمامُ الصّادقُ عليه‏السلام :

الكِذبُ مَذمومٌ إلاّ في أمرَينِ : دَفعِ شَرِّ الظَّلَمَةِ ، وإصلاحِ ذاتِ البَينِ .

امام صادق عليه‏السلام :

دروغ نكوهيده است ، مگر در دو جا : دور كردن شرّ ستمگران و آشتى دادن ميان مردمان .

بحار الأنوار : 72 / 263 / 48 منتخب ميزان الحكمة : 486

امير المؤمنين عليٌّ عليه‏السلام :

لا يَجِدُ عَبدٌ طَعمَ الإيمانِ حتّى يَترُكَ الكذبَ هَزلَهُ وجِدَّهُ .

امام على عليه‏السلام :

هيچ بنده‏اى طعم ايمان را نچشد ، مگر آن گاه كه دروغ ، شوخى يا جدّى آن را ترك گويد .

بحار الأنوار : 72 / 249 / 14 منتخب ميزان الحكمة : 486

الإمامُ الباقرُ عليه‏السلام :

إنَّ اللّه‏َ عز و جل جَعَلَ لِلشَّرِّ أقفالاً وجَعَلَ مَفاتِيحَ تِلكَ الأقفالِ الشَّرابَ ، والكَذِبُ شَرٌّ مِنَ الشَّرابِ .

امام باقر عليه‏السلام :

خداوند عز و جل براى بدى قفلهايى نهاده و كـلـيد همه اين قفلها را شراب قرار داده است و دروغ بدتر از شراب است .

بحار الأنوار : 72 / 236 / 3 منتخب ميزان الحكمة : 292

الإمام الكاظم عليه‏السلام :

إنَّ شَعرَ الرَّأسِ إذا طالَ ضَعُفَ البَصَرُ ، وذَهَبَ بِضَوءِ نورِهِ . وطَمُّ الشَّعرِ ؛ يُجلِي البَصَرَ ، ويَزيدُ في ضَوءِ نورِهِ .

امام كاظم عليه‏السلام :

موى سر ، اگر بلند شود ، ديده به ضعف مى‏گرايد و فروغِ نورش مى‏رود؛ امّا كوتاه كردن مو ، ديده را جلا مى‏دهد و بر فروغ نور آن مى‏افزايد.

مستطرفات السرائر ، صفحه 57 ، حديث 17 عن عليّ بن يقطين ، بحار الأنوار ، جلد 76 ، صفحه 85 ، حديث 10 دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 306

رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

خَصلَتانِ ليسَ فَوقَهُما مِنَ البِرِّ شَيءٌ : الإيمانُ بِاللّه‏ والنَّفعُ لِعبادِ اللّه ، وخَصلَتانِ لَيسَ فَوقَهُما مِنَ الشَّرِّ شَيءٌ : الشِّركُ بِاللّه والضُّرُّ لِعِبادِ اللّه .

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

دو كار است كه هيچ خوبى بالاتر از آن دو نيست : ايمان به خدا و سود رساندن به بندگان خدا . و دو كار است كه بالاتر از آن دو ، بدى وجود ندارد : شرك ورزيدن به خدا و گزند رساندن به بندگان خدا .

بحار الأنوار : 77 / 137 / 2 منتخب ميزان الحكمة : 292

عنه عليه‏السلام :

التَّوحيدُ ألاّ تَتَوَهَّمَهُ .

امام على عليه‏السلام :

توحيد ، آن است كه او را به وهم در نياورى .

نهج البلاغة : الحكمة 470 منتخب ميزان الحكمة : 366

الإمامُ الصّادقُ عليه‏السلام

لِرَجُلٍ قالَ : اللّه‏ُأكبَرُ: اللّه‏ُ أكبَرُ مِن أيِّ شَيءٍ ؟ فقالَ : مِن كُلِّ شَيءٍ ، فقالَ أبو عَبدِ اللّه عليه‏السلام : حَدَّدتَهُ ، فقالَ الرَّجُلُ : كَيفَ أقولُ ؟ قالَ : قُل : اللّه‏ُ أكبَرُ مِن أن يُوصَفَ .

الكافي :

امام صادق عليه‏السلام به مردى كه گفت : خدا بزرگتر است ، فرمود : خدا بزرگتر است از چه؟ عرض كرد: از همه چيز . امام صادق عليه‏السلام فرمود: او را محدود كردى . مرد عرض كرد: پس ، چگونه بگويم ؟ فرمود : بگو: خدا بزرگتر از آن است كه وصف شود.

الكافي : 1 / 117 / 8 منتخب ميزان الحكمة : 366ر

امير المؤمنين عليٌّ عليه‏السلام :

مَن عَرَفَ اللّه‏َ كَمُلَت مَعرِفتُهُ .

امام على عليه‏السلام :

هركه‏خدا را شناخت ، معرفتش كامل گشت .

غرر الحكم : 7999 منتخب ميزان الحكمة : 364

رسول اللّه‏ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

مَن أخَذَ مِن شارِبِهِ و أظفارِهِ في كُلِّ جُمُعَةٍ ، أدخَلَ اللّه‏ُ فيهِ شِفاءً ، وأخرَجَ مِنهُ داءً .

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

هر كس در هر جمعه ، قدرى از سبيل و ناخن‏هاى خود را بگيرد ، خداوند به [بدن] او شفايى نهد و دردى از او برون بَرَد .

الفردوس ، جلد 3 ، صفحه 584 ، حديث 5826 عن ابن مسعود وراجع مكارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 152 ، حديث 396 وح 398 دانش نامه احاديث پزشكي : 1 /

الإمامُ الصّادقُ عليه‏السلام

لَمّا سُئلَ عن عِلَّةِ تَسمِيَةِ تارِكِ الصَّلاةِ كافِرا دونَ الزّانى: لأِنَّ الزانيَ وما أشبَهَهُ إنَّما يَعمَلُ ذلكَ لِمَكانِ الشَّهوَةِ لأ نّها تَغلِبُهُ ، وتارِكَ الصَّلاةِ لا يَترُكُها إلاّ استِخفافا بها .

امام صادق عليه‏السلام

- در پاسخ به اين پرسش كه چرا بى‏نماز ، كافر خوانده مى‏شود اما زناكار ، نه- : چون كسى كه زنا و امثال اين كار را مى‏كند بر اثر غلبه شهوت دست به اين كارها مى‏زند امّا بى‏نماز ، نماز را ترك نمى‏كند ، مگر از روى سبك شمردن و بى‏اعتنايى بدان .

علل الشرائع : 339 / 1 منتخب ميزان الحكمة : 328

رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

مابينَ المسلمِ وبينَ الكافِرِ إلاّ أن يَترُكَ الصَّلاةَ الفَريضَةَ مُتَعَمِّدا ، أو يَتهاوَنَ بها فلا يُصَلِّيَها .

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

ميان مسلمان و كافر فاصله‏اى جز اين نيست كه نماز واجب را عمدا ترك كند يا از روى سبك شمردن آن را نخواند .

ثواب الأعمال : 275 / 1 منتخب ميزان الحكمة : 328

عنه عليه‏السلام :

مَن وَثِقَ باللّه أراهُ السُّرورَ ، ومَن تَوَكَّلَ علَيهِ كَفاهُ الاُمورَ .

امام على عليه‏السلام :

هر كه به خـدا اعتماد كند ، خداوند شادمانى نشانش دهد و هر كه به او توكّل كند ، خداوند كارهايش را كفايت كند .

جامع الأخبار : 322 / 905 منتخب ميزان الحكمة : 610

امير المؤمنين عليٌّ عليه‏السلام :

الإيمانُ لَهُ أركانٌ أربعَةٌ : التَّوكُّلُ علَى اللّه ، وتَفويضُ الأمرِ إلَى اللّه ، والرِّضا بِقَضاء اللّه ، والتِّسليمُ لأمرِ اللّه عز و جل .

امام على عليه‏السلام :

ايمان چهارركن دارد: توكّل بر خدا ، واگذارى كار به خدا ، راضى بودن به قضاى خدا و تسليم بودن در برابر فرمان خداوند عز و جل .

الكافي : 2 / 47 / 2 منتخب ميزان الحكمة : 610

عنه صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

النِّكاحُ سُنَّتِى، فَمَن رَغِبَ عَن سُنَّتي فَلَيسَ مِنّي .

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

ازدواج سنّت من است ؛ پس هر كه از سنّت من روى گرداند از (امّت) من نيست .

بحار الأنوار : 103 / 220 / 23 منتخب ميزان الحكمة : 252

عبدالله ابن عباس چنین روایت می کند: پیامبر(ص) می فرمایند: فطریه را برای پاک کردن خطای روزه دارانی که حرف زشتی از دهانشان خارج شده تا برای مسکینان آذوقه شود واجب است. هر کس آن را قبل از نماز عید بدهد، زکات مورد مقبول می شود؛ و هر کس بعد از نماز بدهد صدقه ای از صدقات می شود.(ابو داوود، زکات، 18)

إنّ مِن تَمامِ الصَّومِ إعطاءَ الزَّكاةِ ـ يعني الفِطرَةَ ـ كما أنَّ الصَّلاةَ على النبِيّ مِن تَمامِ الصّلاةِ ، لأنّه مَن صامَ و لَم يُؤَدِّ الزَّكاةَ فلا صَومَ لَهُ إذا تَرَكَها مُتَعَمِّدا
 تماميت روزه ، به دادن زكات (فطريه) است ، همچنان كه تماميت نماز به صلوات بر پيامبر  مى باشد ؛ زيرا اگر كسى روزه بگيرد و زكات فطره را عمدا ندهد از روزه بى بهره است. ( ميزان الحكمة ،ج 5 ، ص27)

اسئلك بحق هذا اليوم الذى جعلته للمسلمين عيدا و لمحمد صلى الله عليه و آله ذخرا و شرفا و كرامة و مزيدا ان تصلى على محمد و آل محمد و ان تدخلنى فى كل خير ادخلت فيه محمدا و آل محمد و ان تخرجنى من كل سوء اخرجت منه محمدا و آل محمد، صلواتك عليه و عليهم اللهم انى اسالك خير ما سئلك عبادك الصالحون و اعوذ بك مما استعاذ منه عبادك المخلصون‏»

بارالها! به حق اين روزى كه آن را براى مسلمانان عيد و براى محمد(ص) ذخيره و شرافت و كرامت و فضيلت قرار دادى از تو مى‏خواهم كه بر محمد و آل محمد درود بفرستى و مرا در هر خيرى وارد كنى كه محمد و آل محمد را در آن وارد كردى و از هر سوء و بدى خارج سازى كه محمد و آل محمد را خارج ساختى، درود و صلوات تو بر او و آنها، خداوندا، از تو مى‏طلبم آنچه بندگان شايسته‏ات از تو خواستند و به تو پناه مى‏برم از آنچه بندگان خالصت‏به تو پناه بردند.

پیامبر خدا(ص) می فرمایند: "زمانی که وارد مدینه شدم، اهالی آن شهر از زمان جاهلیت دو روز داشتند که طی آن دو روز به بازی و تفریح می‌پرداختند . خداوند به جای آن دو روز، دو روز بهتر به شما داد، روز فطر و روز قربان."

«اللهم صل على محمد و آله و اجبر مصيبتنا بشهرنا و بارك لنا فى يوم عيدنا و فطرنا و اجعله من خير يوم مر علينا، اجلبه لعفو و امحاه لذنب و اغفرلنا ما خفى من ذنوبنا و ما علن ... اللهم انا نتوب اليك فى يوم فطرنا الذى جعلته للمؤمنين عيدا و سرورا و لاهل ملتك مجمعا و محتشدا، من كل ذنب اذنبناه او سوء اسلفناه او خاطر شرا اضمرناه توبة من لا ينطوى على رجوع الى.»

پروردگارا! بر محمد و آل محمد درود فرست و مصيبت ما را در اين ماه جبران كن و روز فطر را بر ما عيدى مبارك و خجسته بگردان و آن را از بهترين روزهايى قرار ده كه بر ما گذشته است كه در اين روز بيشتر ما را مورد عفو قرار دهى و گناهانمان را بشوئى و خداوندا بر ما ببخشايى آنچه در پنهان و آشكارا گناه گردانيم ... خداوندا! در اين روز عيد فطرمان كه براى مؤمنان روز عيد و خوشحالى و براى مسلمانان روز اجتماع و گردهمائى قرار دادى از هر گناهى كه مرتكب شده‏ايم و هر كار بدى كه كرده‏ايم و هر نيت ناشايسته‏اى كه در ضميرمان نقش بسته است‏به سوى تو باز مى‏گرديم و توبه مى‏كنيم، توبه‏اى كه در آن بازگشت‏به گناه هرگز نباشد و بازگشتى كه در آن هرگز روى آوردن به معصيت نباشد. بارالها! اين عيد را بر تمام مؤمنان مبارك گردان و در اين روز، ما را توفيق بازگشت‏به سويت و توبه از گناهان عطا فرما.»

ايها الناس! ان يومكم هذا يوم يثاب فيه المحسنون و يخسر فيه المبطلون و هو اشبه بيوم قيامكم، فاذكروا بخروجكم من منازلكم الى مصلاكم خروجكم من الاجداث الى ربكم و اذكروا بوقوفكم فى مصلاكم و وقوفكم بين يدى ربكم، و اذكروا برجوعكم الى منازلكم، رجوعكم الى منازلكم فى الجنه.

عباد الله! ان ادنى ما للصائمين و الصائمات ان يناديهم ملك فى آخر يوم من شهر رمضان، ابشروا عباد الله فقد غفر لكم ما سلف من ذنوبكم فانظروا كيف تكونون فيما تستانفون

اى مردم! اين روز شما روزى است كه نيكوكاران در آن پاداش مى‏گيرند و زيانكاران و تبهكاران در آن مايوس و نا اميد مى‏گردند و اين شباهتى زياد به روز قيامتتان دارد، پس با خارج شدن از منازل و رهسپار جايگاه نماز عيد شدن به ياد آوريد خروجتان از قبرها و رفتنتان را به سوى پروردگار، و با ايستادن در جايگاه نماز به ياد آوريد ايستادن در برابر پروردگارتان را و با بازگشت‏به سوى منازل خود، متذكر شويد بازگشتتان را به سوى منازلتان در بهشت‏برين، اى بندگان خدا، كمترين چيزى كه به زنان و مردان روزه‏دار داده مى‏شود اين است كه فرشته‏اى در آخرين روز ماه رمضان به آنان ندا میدهد و میگويد:

«هان!بشارتتان باد، اى بندگان خدا كه گناهان گذشته‏تان آمرزيده شد، پس به فكر آينده خويش باشيد كه چگونه بقيه ايام را بگذرانيد.»

امام على عليه‏السلام :

إنَّما هُوَ عِيدٌ لِمَن قَبِلَ اللّه‏ُ صِيامَهُ و شَكَرَ قِيامَهُ ؛ ‏

امام على عليه‏السلام :

امروز تنها عيد كسى است كه خداوند روزه‏اش را پذيرفته و شب زنده‏دارى‏اش را سپاس گزارده است .

. نهج البلاغه ، حكمت 428 .

امام هادى عليه‏السلام :

إنَّمَا الأعيادُ أربَعَةٌ لِلشّيعَةِ : الفِطرُ و الأضحى و الغَديرُ و الجُمُعَةُ ؛ ‏

امام هادى عليه‏السلام :

شيعيان فقط چهار عيد دارند : فطر ، قربان ، غدير و جمعه .

. بحار الأنوار ، ج 98 ، ص 351 .

الإمامُ الرِّضا عليه‏السلام :

كانَ أميرُ المؤمنينَ عليه‏السلام لايَنامُ ثلاثَ ليالٍ : لَيلةَ ثلاثٍ وعِشرِينَ مِن شَهرِ رَمَضانَ ، ولَيلةَ الفِطرِ ، ولَيلةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ ، وفيها تُقسَمُ الأرزاقُ والآجالُ وما يَكونُ في السَّنَةِ .

امام رضا عليه‏السلام :

امير المؤمنين عليه‏السلام سه شب را نمى‏خوابيد : شب بيست و سوم ماه رمضان ، شب عيد فطر و شب نيمه ماه شعبان ؛ در اين شبها ، روزيها تقسيم و مدّت عمر و هر آنچه در آن سال رخ خواهد داد ، تعيين مى‏شود .

امام رضا عليه‏السلام :

إنَّما جُعِلَ يَومُ الفِطرِ العِيدَ لِيَكونَ لِلمُسلِمينَ مُجتَمَعا يَجتَمِعُونَ فيهِ و يَبرُزونَ لِلّهِ فَيُمَجِّدُونَهُ عَلى ما مَنَّ عَلَيهِم ؛ ‏

امام رضا عليه‏السلام :

روز فطر از اين رو عيد قرار داده شد تا روز گردهمايى مسلمانان باشد، و در اين روز گرد هم آيند و براى خدا به صحرا (فضايى باز) درآيند و خداوند را بر منّتى كه بر آنها نهاده است ستايش و به بزرگى ياد كنند.

. كتاب من لايحضره الفقيه ، ج 1ص 522 .

امام على عليه‏السلام :

كُلُّ يَومٍ لا يُعصَى اللّه‏ُ فيهِ فَهُوَ عِيدٌ ؛ ‏

امام على عليه‏السلام :

هر روزى كه در آن خداوند نافرمانى نشود ، عيد است .

نهج‏البلاغه ، حكمت 428 .

رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

مَـن تَـزَوَّجَ امرَأةً لا يَـتَزَوَّجُها إلاّ لِـجَمالِها لَم يَرَ فيها ما يُحِبُّ ، ومَن تَزَوَّجَها لِمالِها لا يَتَزَوَّجُها إلاّ وَكَلَهُ اللّه‏ُ إلَيهِ ، فعلَيكُم بذاتِ الدِّينِ .

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

هر كه با زنى به خاطر زيبايى‏اش ازدواج كند ، دلخواه خود را در او نبيند و هر كه با زنى به خاطر مال و ثروتش ازدواج كند خداوند او را به همان مال و ثروت واگذارد ، پس بر شما باد به (ازدواج با) زنان متديّن .

بحار الأنوار : 103 / 235 / 19 منتخب ميزان الحكمة : 252

الإمامُ الباقرُ أو الإمامُ الصّادقُ عليهماالسلام :

أثقَلُ ما يُوضَعُ في المِيزانِ‏يَومَ القِيامَةِ‏الصَّلاةُ على محمّدٍ وعَلى أهلِ بَيتِهِ .

امام باقر يا امام صادق عليهماالسلام :

سـنگين‏ترين عـمـلى كـه روز قيامت در ترازو (ى اعمال) گذاشته مى‏شود ، درود بر محمّد و اهل بيت اوست .

بحار الأنوار : 94 / 49 / 9 منتخب ميزان الحكمة : 332

رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

ثَمانيةٌ لا تُقبَلُ مِنهُمُ‏الصَّلاةُ : العَبدُ الآبِقُ حتّى يَرجِعَ إلى مَولاهُ ، والناشِزُ وزَوجُها علَيها ساخِطٌ ، ومانِعُ الزَّكاةِ ، وتارِكُ الوُضوءِ ، والجاريَةُ المُدرِكَةُ تُصَلِّي بغَيرِ خِمارٍ ، وإمامُ قَومٍ يُصَلِّي بهِم وهُم لَهُ كارِهُونَ ، والسَّكرانُ ، والزَّبِينُ ؛ وهُو الذي يُدافِعُ البَولَ والغائطَ .

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

هشت نفرند كه نمازشان پذيرفته نمى‏شود : بنده فرارى ، تا زمانى كه به سوى مولايش برگردد . زن نافرمان ، كه شوهرش از او ناراضى است . كسى كه زكات نمى‏دهد . كسى كه وضو نمى‏گيرد . دختر بالغى‏كه بدون‏روسرى نماز بخواند . پيشواى قومى كه با آنان نماز بخواند در حالى كه از او ناراضى هستند . آدم مست و زَبين ، يعنى كسى كه بول و غائط خود را به زور نگه داشته است .

مكارم الأخلاق : 2 / 324 / 2656 منتخب ميزان الحكمة : 326